Oetsloven Blues #20 (XTR report Oetsloven Blues 10th anniversary) Festival Wellen (04-08-2018) reporter & photo credits: Freddie reporter & photo credits edition 2008: Nancy & Ronny info organisatie: Oetsloven Blues info bands: Ghalia - Ale & Alley - Steven Troch Band - Boogie Beasts - Doghouse Sam & His Magnatones - Little Roman & The Dirty Cats © Rootsville 2018

20 kaarsjes blazen ze dit jaar hier aan de Oetsloverstraat uit. Een reden ook om de 'Kapel van Oetsloven' in lichterlaaie te zetten, figuurlijk dan wel hé ;-). Twintig bougies die hun lichtje laten schijnen voor ieder jaar van 'Oetsloven Blues'. Ontstaan tussen de koeienvlaaien is dit gezellige festival nu uitgegroeid tot één van de gezelligste op de affiche en dit mede omwille van de democratische prijzen voor ons geliefde 'bluespintje'. Twintig jaar houden die van de organisatie ook vast aan het programmeren van blues van eigen bodem en ook dit jaar zal dit niet anders zijn. Toegeven, vorige editie was er eentje om duimen en vingers van af te likken met hoogstandjes van onder meer 'Black Cat Biscuit', 'Greenwood' en de 'Blue Chevy's'. Geen nood want ook dit jaar voor deze feesteditie hebben die van 'Oestloven' een affiche samen gesteld om van te snoepen. Op en top Belgisch met namen die zo goed als allen internationale uitstraling en ervaring hebben en daarbij vinden we zelfs drie op en top Limburgse formaties (de Waalse bro's van de 'BB' uiteraard meegerekend). Voor de gelegenheid had meesterbakker 'Ron' voor een cake gezorgd met special indegrients, en zo kunnen ze hier aan de Oetsloverstraat nog een tijdje langer blijven lachen.

'Ghalia' heeft zich ondertussen van 'busker' weten op te werken tot een internationaal erkende dame.Wie ondertussen Ghalia & The Mama's Boys' nog niet heeft kunnen aanschouwen is de naam van bluesfan gewoon niet waardig. Verschillende podia in binnen- en buitenland wisten Ghalia samen met Johnny Mastro & Mama's Boys gewoon plat te spelen. De energieke vertoning van Ghalia joeg menige tempraturen de hoogte in. Vandaag brengt Ghalia een meer intiemere set met enkel en alleen harper Bert Werbrouck. Nu dat 'Johnny & Mama's Boys' terug op eigen benen zal gaan staan kijken we uiteraard ook al uit naar wat Ghalia in de nabije toekomst zal gaan brengen.

Het bijna solo optreden bij Ghalia werpt enigszins een ander licht op dit talent. Al vanaf 'This Lil' Girl' pakt ze de ganse tent in met haar krachtige blues stem. Naast haar eigen composities en vettige swamp blues zoals 'Let The Demons Out' brengt ze samen met harper Bert ook een paar covers zoals Jimmy Reed's 'Big Boss Man' en de negro-spiritual 'Wade in the Water'. Afsluiten doet ze met haar eigen New Orleans original '4AM Fried Chicken' en daarmee zet ze zichzelf ook weer op de kaart hier aan de Oetsloverstraat. Voor een bisser werd al onmiddellijk gesmeekt en die kregen we met 'All By Myself'. Op zondag speelt deze Ghalia nog samen met 'The Naphtalines' op Gouvy maar daarna pakt ze definitief haar koffers richting 'Big Easy'...

Ale & Alley waren voor mij tot 9 november 2017 een goed bewaard geheim gebleven. Toen stonden ze als voorprogramma van Doghouse Sam & His Magnatones op het programma in de MOD te Hasselt. Niet onverdiend want ze hadden ook al op Pukkelpop mogen aantreden, maar doordat die pennenzakkenrock niet aan mij besteed is was dit die dag een primeur. Op onze Nationale feestdag stonden ze nog op de affiche in 'Root's in 't Park' te Aarschot maar voor de trip naar 'Oetsloven Blues' konden ze haast met de fiets komen. Ze ondersteunen deze feesteditie door aan te treden op de sidestage, een primeur voor deze 20ste verjaardag van 'Oetsloven Blues'.

Roeland Bierkens en Patrick Indestege aka 'Ale & Alley' brengen voornamelijk akoetische blues waarbij we een hele tijd terug in de geschiedenis moeten gaan. Blues die we allen wel kennen zoals de start van het elektrische tijdperk voor Muddy Waters met diens 'Can't Be Satisfied', maar ook pareltjes waarvan we eerlijk gezegd het bestaan niet eens wisten zoals de Hokum bluesjes 'My Pencil Won't Write No More' en 'Banana in Your Fruit Basket', en daarmee zitten we bij de 'legacy' van Bo Carter (1893-1964). Deze 'bawdy songs' stammen af uit het tijdperk van de 30-tiger jaren met onder meer 'Mississippi Sheiks'. Ook meer recenter werk staat op hun repertoire en daarmee komen we uit bij de prachtige ballad 'Hope I Don't Fall in Love With You' van Tom Waits. Dat beiden fan zijn van de later op de avond aantredende Doghouse Sam blijkt uit hun arrangement op 'Knock Knock'. Straffe kost zo in de blakende zon en dat zouden ze nog een paar keer overdoen.

Tijd eerst nu om de mensen achter deze 'Oetsloven Blues' eens in de spotlights te zetten. Iedere medewerker kon uiteraard niet op het podium want we moesten nog steeds voorzien worden van het nodige vocht. Dan maar het bestuur op het podium geroepen om een applaus in ontvangst te nemen. Niet alleen een welverdiend applaus maar ook uit de handen van Joop, de penningmeester van Gevarenwinkel een gepast kadoke. Een afbeelding van het huwelijk tussen de 'Wolf van Oetsloven' en het 'Kieken van Gevarenwinkel', zoewe schoewen :-)

Nog een Belgische naam die ze kennen tot in de 'joenited states' is deze van Steven Troch. Het is zelfs zo dat deze smoelschuif-tovenaar zijn voorlaatste album 'Nice 'n Greasy' uit 2016 ging inblikken in de 'Greaseland Studio' van Kid Andersen in San José Cal. Dat Steven hier zomaar niet toevallig in Californië terecht komt is een statement te noemen want hij won daar zomaar eens 2 internationale bluesharp wedstrijden. De laatste won Steven Troch in San José (2014) en zo werd hij logischer wijze ook opgemerkt door 'HOHNER'. Dit jaar nog bracht hij het fantastische album 'Rhymes For Mellow Minds' uit en vorige week stond hij daarmee nog op de 'Wisselfeesten' te Kasterlee. Ge kunt er u klok op gelijk zetten dat hij samen met Matty De Rijcke aka Matt T Mahony en de ritme sectie bestaat uit de bassiste Liesbeth Sprangers en drummer Pieter hier een feestje gaat bouwen. Peter wie? Pieter Dedoncker van de Los Venturas.

Voodoo woman Ghalia had de lat al onmiddellijk hoog gelegd en daar deed deze wizzard on the harmonica dan maar een stukje bovenop. Met bijna allemaal originals van zijn hand is her meteen iedereen mee met nummers als 'Right On' en 'Short End'. Het lijkt makkelijk wanneer je kan kiezen een repertoire van twee uitstekende albums maar toch blijft deze Steven Troch zich voor de volle 100% geven. Na pareltjes als 'Bad Taste' en 'Mister Jones' vinden Steven en zijn band dat het ogenblik er is aangekomen om een cover er tussen te smijten. Een cover dan nog wel van een uiterst hoog gehalte en zo beginnen de heren en dame aan 'Nine Below Zero' van SBWII.

Onnoemelijk prachtig en wanneer Matt er dan nog zijn jazzy gitaar bijhaalt kunnen er nog enkel superlatieven worden gebruikt. Dit is meesterlijk met een grote 'M'. Dit mocht voor mij en voor tal van andere blues liefhebbers worden uitgesmeerd tot een XL versie. Hoe mooi kan blues toch zijn! Verder met zijn eigen repertoire dan om als afsluiter nogmaals een stapje hoger te gaan met het psychedelisch aanvoelende 'Vertigo'. Klasse en zoiets hoor je toch niet sur le pont d'Avignon ;-) Een geweldige ingeving hier op Oetsloven Blues was het aanzetten van de airco, die verfrissende bries was meer dan welkom.

Na een weerom mooi stukje muzikaal interludium van 'Ale & Alley' is het tijd om een feestje te gaan bouwen met een coalitie tussen Vlaanderen en Wallonië. De 'Boogie Beasts' zijn in allerijl aan het werken aan een nieuw album en dat gaat weer vuurwerk geven. Dit viertal met twee Vlamingen en twee Waalse copains dulden geen politieke inmenging en staan er voor bekend om spreekwoordelijk de tent in vuur en vlam te zetten met hun waanzinnige en opwekkende boogie. I heard it trough the grapevine ;-) maar bij de vader van Jan Jaspers begint het ook stilaan weer te kriebelen en zo staat op 15 september 2018 de reïncarnatie van 'Blues in Bloom' op het programma. Een revival met daarbij het aantreden van de allereerste band van zoon Jan, 'High Five Jive', 'Blues Lee' en 'Bunglars Bane'.

Voorstellen moeten we Jan, Gert, Benardo en Matt helemaal niet meer want sinds hun bestaan hebben ze het party gevoel terug heruitgevonden. Hoeft het nog gezegd wat bij nummers als 'Shake'em' en 'On My Own Again' er het voor de fotografen van dienst het een moeilijk in te vullen opgave werd. Drummende en springende fans namen het gedeelte dat voorzien was als dansvloer volledig in...total madness. Na 'Please Shut Up' kwam er dan toch die ene cover waarop we heimelijk zaten te wachten. 'Helter Skelter' van de 'Fab Four' is in de setlist geslopen als een grapje maar is niet meer weg te denken bij deze 'Boogie Beast'. Als toemaatje kregen de talrijke fans ook een voorsmaakje op het nieuwe album dat er zit aan te komen. Met nummers als 'Inside' en Mad' krijgen we dan ook de bevestiging dat er nog menige feestjes zitten aan te komen. 'Disco' en nog een laatste keer alles geven. De mosterd die haalden ze bij R.L. Burnside en nu tijd voor wat afkoeling.

Als gewaardeerde 'MC' voor 'Oetsloven Blues' kon de organisatie uiteraard niet naast Wouter Celis aka Doghouse Sam. Dus voor de aankondiging van deze 'Doghouse Sam & His Magnatones' is helemaal van op de crossroads met Vlaams-Brabant, Antwerpen en Limburg en andere 'Master of Ceremony' komen afzakken. So all the way from 'Everbeur' we give you 'Den Huibbe'.

Wouter C aka Doghouse Sam had net als met de 10de verjaardag van deze Oetsloven Blues voor een verrassing gezorgd en zijn amazing trio uitgebreid tot een heus Quintet. Doghouse Sam and His Magnatones feat. Evert Hoedt (Saxofoon) & Bas Janssen (keyboards) . Later zou er zelfs nog Lord Benardo bijkomen en een extra Go-Go girl LOL. Dat ook zij er een party van zouden gaan maken stond in de sterren geschreven. Zelfs de set-list werd voorzien van een erotische illustratie. Met 'It Ain't Easy' en 'Dog Fever' stijgt de ambiance hier naar een hoogtepunt. Blues, Rhythm 'n Blues, Rock 'n Roll, Country Swing, you named it they got it!

Ook werk uiteraard uit hun laatste album 'Going Places' met 'Dog Fever' en 'A Little While' en zo komt er plots uit de middle of nowhere een 'Go Go Girl' het podium op. Geen paniek Katrien, Hélène doet geen vlieg kwaad :-). Het kon de ambiance in het allerminst drukken en zo verdween ze ook net als ze was gekomen. Misschien een attentie voor de Oetslovers dat er wel wat mensen uit Wallonië aanwezig waren met daarbij een delegatie van 'DLB on Stage'. 'Aint Got time' was hun afsluiter maar dat was dan zonder de dol enthousiaste menigte gerekend. We want more!!!

Rock 'n roll en rockabilly zijn ook een vast gegeven op 'Oetsloven Blues' als afsluiter en voor deze feesteditie komen 'Little Roman & The Dirty Cats' naar Wellen afgezakt. Met deze 'Little Roman' krijgen we dirty underground rock 'n roll op het menu. Ze begonnen als band in 2009 en lieten zich voor hun muziek beïnvloeden door diverse stijlen als punkrock, ska, rocksteady, surf en psychobilly Met hun energieke dirty rock 'n roll brachten ze het zelfs al tot in Rusland toe. Ready for some country punk hier zijn Romain Trigaux (lead vocal, guitar), BoB SoLo (crazy drums, vocal) en Arnaud Pemmers (double bass) .

Met 'Roll Up My Slip' zetten ze de moedige overlevenden nog eens aan het werk hier in de tent. Sommigen nog alive and kickin', anderen nog net levend, nog anderen reeds een tijdje van de kaart af, gewoo, het gevolg van een leuk festival als 'Oetsloven Blues' met ook vertegenwoordigers uit Wallonië en Nederland en zelfs enkelen voor wie Rita kwam zingen van...dit is de allereerste keer!!! 'Dog Fever' en 'After A While' die hadden we al gehoord, CU in 2019, het jaar dat Van Morrison misschien richting Herenthout komt afzakken. Gewoonweg ja knikken ;-)

proficiat voor 20 jaar Oetsloven Blues

XTRA - XTRA - XTRA

Als toemaatje gaan we 10 jaar terug naar de editie van 2008...een reportage voor Rootsville van Nancy en Ronny :-). Toen ook met Wouter Celis en zijn Rhythm Bombs en met niemand minder dan gastgitarist Kai Strauss, destijds werkzaam als 'bluescaster' bij Memo Gonzalez en ook nog Kik Schumacher saxofonist bij Luther Allison. Twee uitzonderingen op de Belgische bezetting van Oetsloven Blues.

Oetsloven Blues - 10th Anniversary
zaterdag 02 augustus 2008

Gisteren waren we nog in 'Hamme Oan Daa Stoazze' maar omdat de helft van ons beiden echte Limburgers zijn en de andere helft toch al z'n hart heeft aan verpand was het voor ons een 'obligaat' om de 10de Editie van Oetslovenblues met onze aanwezigheid te vereren.

Langs de holle weg tussen de perebomen omhoog naar de top van de bolle akker ligt Oetsloven Blues. Met een mooi panoramisch uitzicht, met een zicht tot de mijn terril van Winterslag, dit alleen al was de moeite waard en dan vermelden we nog niet de gezelligheid die op dit festivalletje heerst. Ik zou zo bijna zeggen hier voelen Limburgers en andere Belgen zich helemaal thuis. We zijn natuurlijk niet alleen gekomen om het panoramisch uitzicht maar ook voor het Bluesgebeuren waarvan de microbe ons ganse lichaam heeft aangetast. Op deze Jubileum uitgave stonden Reverend Hotrod & The Praised Sinners, The Rhythm Bombs en als afsluiter Blue Buzz geprogrammeerd.

Kris Rogiers aka Reverend Hotrod & his Praised Sinners openen met een Surf instrumentaaltje 'Hopped Up' waarna ze dadelijk overschakelen naar 'Big River', een nummer van Johnny Cash wiens repertoire in dergelijke bands niet kan ontbreken. 'The Best Way To Jive' met een zwoel Jazzy tune en een Kris om de Bluesharp zoals we hem het liefst bezig zien.

Koen aka Ted Demon zet in 'low tempo' op z'n maagdelijke contrabass 'Long Tall Texan' in en trekt het nummer stelselmatig op naar een uptempo nummer en zo worden de eerste danspasjes een feit. 'Voodoo Working' is een experimentele song waarbij toch een paar Voodoo Maskers ontbreken om de sfeer volledig te kunnen weergeven, of is dat 'Bad JuJu' ? al kan een obligate Johnny Cash dit zeker verdrijven met 'Get Rhythm'.

Bart aka Babe kan zich volledig laten gaan op 'Mercy' waarin ook een magistrale bass-solo van Koen volgt. De gezellige ronde tent begint stillaan onder stoom te komen en met nummers als 'No Train To Memphis' en het met 'Twangsound' doorspeende 'Backdoor Man' is deze 10de editie geslaagd van start gegaan. Als bissers kregen we nog 'Mistery Train' en 'Pine Tree Bone Boogie' en daarmee konden we al leven en was het tijd om extra vocht tot ons te nemen.

'Oh Baby' is de inzet van de Jubileum groep op deze Jubileum uitgave. Voor de start van de 'Rhythm Bombs' set was de tent al aardig gevuld en met 'Sherry Flip' en 'All Said 'n Done' gaven er niet alleen Wouter en de zijnen maar ook de aanwezigen er een lap op. Na een Gospeltje, 'Better be Ready', werd het al meteen tijd om de eerste special guest van vanavond aan te kondigen.

Kiki Schumacher (geen broer van...) maar wel saxofonist bij de band van Luther Allison maakte zijn debuut in Oetsloven en zo kreeg het festival ook meteen internationale allures aangemeten. Nummers als 'Road Runner' en 'Route 90' galmden door de tent mede ondersteunt door de gouden guitar van Jayvee.

'Pa' en zoon Gijbels probeerden hun nummertje van Hookrock 2008 over te doen en samen brachten 'Shuffle Jeffrey' en met Jeffrey konden we stellen dat de drummer van 'The Rhythm Beats' ook als special guest kon doorgaan.

'Country time' bracht ons 'Why Do You' al moesten we bij het rondkijken de 'Stetsons' missen. Keyboardplayer 'Hein Koop' kwam op de voorgrond als tweede vocal van de band met 'Jaguar Boogie' en zo kon ook Wouter z'n kunnen laten zien op de Mississippi Saxophone. Het werd stillaan tijd om de volgende special guets aan te kondigen en 'Oetsloven' nog extra internationale allure te geven.

Niemand minder dan de getalenteerde guitarist van Memo Gonzalez & the Bluescasters deed zijn intrede. Ik mag stellen dat dit 2 guest waren waar niemand zich aan verwachtte. Kai Strauss met z'n 'Jimmie Vaughan look' deed wat van hem verwacht werd en liet z'n Fender Strat door de tent klinken met 'Live My Life Too Fast'. Bij een heerlijk guitarduel brachten Jayvee en Kai met 'Six Pack Woman' ging de tent volledig uit de bol en dan de kers op de taart met de hele reutemeteut samen op één van m'n favorietjes, 'Disconnect My Phone'.

Als bissers brachten de 'Rhythm Bombs' samen met Kiki en Kai ons nog '300 pounds' en 'T-Bone Boogie' en stond iedereen verbaasd van de gebrachte set. Dit is gewoon klasse gebracht door klassebacks! en dat ze nog veel jaren mogen.....

De voor mij minder gekende formatie 'Blue Buzz' was de afsluiter van deze editie. De mannen van Blue Buzz proberen te leemte op te vullen na het wegvallen van de Oost-Vlaamse Bluesrock formatie 'Give Buzze'. Het zou niet alleen een Tribute for... worden maar Blue Buzz bracht ons ook eigen werk.

'Backdoor Love' is zo een eigen werkje en geeft ons een mix van stevig guitarwerk afgewisseld met degelijk 'smoelschuifwerk'. Dat spirit van 'Bo Diddley' nog verder onder ons leeft bewezen ze ons met 'Feels Good'. Full Speed Ahead... dachten ze zo en aan een wervelend tempo hoorden we 'Just Can't Wait' en hun rock versie van Ricky Nelson's 'Hello Mary Lou'. Ik denk dat de tent buiten door het 'Oestloven team' werd vastgehouden anders zou ze zeker onder dergelijk geweld begeven mede door de uitzinnigheid van het publiek.

Na 'Change in The Streets' werd het tijd voor het lijflied van Give Buzze en brachten ze natuurlijk ook 'What Do You Want Me To say'. De encore was volledig Give Buzze gekleurd met 'Sorry I forgot Your Name' en met 'I'm Riding' denk ik dat de koeien buiten uit veiligheid hun stallen opzochten.

Een wervelende 10de editie met solide sets, een goede PA en een mooi kader, meer moet dat niet zijn en ons zie je hier zeker terug voor nummer 11 dat is een certitude, ahoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeew.

Nancy, Ronny en de wolf :-)